Viljum við að Kópavogur verði eins og Reykjavík?

Þegar við fjölskyldan fluttum heim til Íslands í janúar 2023 voru bara tvær óskir þegar kom að
draumaíbúðinni; Íbúðin þurfti að hafa þvottahús og íbúðin mátti ekki vera í Reykjavík.
Endalaus þéttingarstefna, aðför að einkabílnum, óreiða í fjármálum og skortur á
leikskólaplássum voru bara nokkrar af ástæðum þessarar kröfu. Kórahverfið í Kópavogi varð
fyrir valinu bæði vegna uppbyggingar hverfisins, nægum grænum svæðum og góðu umtali
bæjarbúa um bæjarfélagið. Kópavogsmódelið var svo góður plástur á leikskólavandann.
En því miður berst nú keimur Reykjavíkurstefnunnar yfir í Kópavog og veldur það ákveðnum
ugg.
Mamma mín sótti nýverið fund á nýja fyrirtækjasvæðinu á Dalvegi, þar voru engin bílastæði að
finna. Eftir að hafa lagt ólöglega og mætt of seint á fundinn spurði hún hvernig stæði á því að
það væru engin bílastæði á þessari nýju skrifstofulóð. Henni var tjáð að Kópavogsbær hafi
hindrað stærri bílakjallara og væru varla næg bílastæði fyrir starfsmenn, „svona eins og í
Reykjavík“ var skotið inn í.
Eftir að hafa heyrt þetta fór ég að hugsa út í hvernig ný svæði eru uppbyggð í Kópavogi og
skoða skipulagsmálin betur. Ný hverfi eru byggð með þéttingarstefnu í huga og fáum
bílastæðum, sífellt fleiri stæði verða gjaldskyld um allan bæ og nú hefur Kópavogsbær
skuldbundið sig í samgöngusáttmála þar sem Borgarlínan mun ýta enn frekar undir
þéttingarstefnu og þunga á bílaumferð. Þær 315+ milljónir á ári sem Kópavogsbær þarf að
borga til gæluverkefnis Reykjavíkurborgar munu ólíklega skila sér aftur til samfélagsins, þrátt
fyrir loforð um að bærinn fengi kannski einhverjar stofnbrautir.
Öll von er þó ekki úti því bæjarstjórn Kópavogs hefur líka gert margt gott og má þar nefna
aðhald í fjármálum, sterk menningarleg starfsemi og Kópavogsmódelið fyrir leikskólana, þó
langtímalausn þurfi kannski að finna í þeim efnum.
Það er enn gott að búa í Kópavogi og myndi ég hvergi annarsstaðar vilja vera. Við verðum þó
að grípa í handbremsuna strax í þéttingaráformum og Borgarlínu, annars stefnum við hratt að
vandamálum Reykjavíkur og það vill enginn Kópavogsbúi.

Einar Jóhannes Guðnason.
Höfundur er formaður Miðflokksdeildar Kópavogs