Greinar og pistlar

En nú lofa flokk­arn­ir lands­mönn­um bót og betr­un – nú verður allt breytt, nú ætla þeir loks að gera allt sem þeir lofuðu fyr­ir svo margt löngu. Nema þegar bet­ur er að gáð – hef­ur ná­kvæm­lega ekk­ert breyst.

Pásk­arn­ir veita ágætt svig­rúm frá amstri dags­ins til að gera hið ýmsa; sum­ir taka til í bíl­skúrn­um, aðrir hugsa sinn gang, ein­hverj­ir sinna fjöl­skyld­unni eða trú­ar­líf­inu og svo eru þeir sem gera upp við sig hvort þeir ætli að bjóða sig fram til embætt­is for­seta Íslands.

Eft­ir ótelj­andi vand­ræðamál þar sem þing­flokk­ar stjórn­ar­inn­ar hafa skipst á að kyngja ælu, Sjálf­stæðis­menn­irn­ir þó sýnu oft­ast, þar sem fjöldi vand­ræðamála hall­ar í fjölda eyja, hólma og skerja í Breiðafirði, sem fjár­málaráðherra ger­ir nú kröf­ur til, rík­is­sjóði til handa, var ég orðinn þeirr­ar skoðunar að það væri senni­lega ekk­ert mál sem gæti sprengt þessa stjórn.

Það hall­ar í hálft ár síðan þing­flokk­ar rík­is­stjórn­ar­flokk­anna skunduðu á Þing­velli, í hópefl­is­ferð, til að ræða ekki þau mál sem helst voru flokk­un­um erfið inn­byrðis. Niðurstaða ferðar­inn­ar var að rík­is­stjórn­in yrði ein­fald­lega að halda áfram, með…

Það hef­ur verið ánægju­legt að fylgj­ast með breyttri orðræðu um út­lend­inga­mál und­an­farn­ar vik­ur. Ýmsir hefðu mátt mæta fyrr til umræðunn­ar, en eins og sagt er: betra er seint en aldrei. Miðflokk­ur­inn hef­ur árum sam­an fjallað um stjórn­leysi á…

Sú var tíð að hægt var að ná sér í leigubíl í Reykjavík með því að veifa og kalla frá gangstéttarbrún. Þú gast treyst því að laus bíll stöðvaði, stigið um borð og fengið örugga ferð heim að dyrum hvert sem ferðinni var heitið og greitt uppsett verð samkvæmt mæli. Þú gast gengið að því vísu að bílstjórinn skildi hvað þú sagðir og að hann rataði á áfangastað.

Það er skilj­an­legt að flest­ir horfi á já­kvæð um­skipti Sam­fylk­ing­ar­inn­ar í út­lend­inga­mál­um í forundr­an. Viðtöl, grein­ar, ræður og at­kvæðagreiðslur draga upp mjög ólíka mynd frá þeirri sem formaður Sam­fylk­ing­ar­inn­ar mál­ar nú um stund­ir. Breyttri af­stöðu ber þó að fagna, enda hef­ur Miðflokk­ur­inn varað við þeirri stöðu sem nú er uppi í út­lend­inga­mál­um á Íslandi um ára­bil.

Tug­ir þúsunda íbúa á Reykja­nesi búa nú við þá stöðu að hí­býli þeirra hafa verið án hefðbund­inn­ar hús­hit­un­ar dög­um sam­an, í miðju kuldakasti. Til að bæta gráu ofan á svart þolir raf­magns­kerfið ekki það álag sem raf­magn­sofn­um fylg­ir, sé ætl­un­in að hita hús með þeim en ekki bara stök her­bergi

Tíma­bært er að end­ur­skoða aðild Íslands að EES-samn­ingn­um. Færa má gild rök fyr­ir því að samn­ing­ur­inn hafi að mörgu leyti reynst okk­ur Íslend­ing­um vel á sín­um tíma og flýtt fyr­ir ýms­um breyt­ing­um til batnaðar. Í seinni tíð hef­ur EES-samn­ing­ur­inn hins veg­ar sí­fellt orðið meira til trafala fyr­ir okk­ur með íþyngj­andi reglu­verki og kröf­um um framsal valds. Þá er ís­lensk gull­húðun sér­stakt vanda­mál.

Ímynd Íslands útávið, er einhver eltingarleikur og markaðssetning sem undanfarin ár hefur leitt til þess að minnimáttarkennd þjóðarinnar hefur aukist. Saga Íslands í rúm þúsund ár er saga baráttu uppá líf og dauða við náttúruöflin og að eiga til hnífs og skeiðar, draga björg í bú. Þessi eyja sem ég er gríðarlega stoltur af að hafa fæðst og alist upp á en hef samt auknar áhyggjur vegna ímyndunarveiki nútímans.