Nú liggur fyrir að Sjálfstæðisflokkurinn virðist endanlega hafa misst sjónar á erindi sínu í stjórnmálum með áframhaldandi samstarfi við Vinstri græna í ríkisstjórn. Framsókn bíður átekta.
Formaðurinn gekk glaðbeittur fram fyrir myndavélarnar í gærdag og kynnti landsmönnum að þeir þyrftu áfram að þola verklausa, stirðnaða, óráðsíustjórn þriggja flokka sem gera ekkert nema standa í veginum fyrir framförum fyrir íslenska þjóð.
Allt var þetta gert í nafni stjórnfestu og stöðugleika. Eitthvað sem þessum þremur flokkum hefur síst tekist að tryggja á umliðnum sjö árum. Hver glundroðinn hefur rekið annan með tilheyrandi uppstokkun ráðherrastóla sem endaði með því að forystumaður ríkisstjórnarinnar stökk frá borði á miðri leið. Lái henni hver sem vill.
En verra er að skattgreiðendur þessa lands geta ekki stokkið frá borði – þeir sitja uppi með þennan svartapétur sem brátt seilist í veskin. Það verður auðsótt enda ljósin slökkt því ekki verður virkjað á næstu árum frekar en fyrri daginn.
Sjálfstæðismenn endurheimtu forsætisráðherrastólinn en opnuðu fjárhirslur ríkisins upp á gátt fyrir Framsóknarflokknum, sem getur ekki dreift peningum annarra nógu hratt í gæluverkefni og hagsmunapot. Orðið á götunni af þessu tilefni hljómaði eitthvað á þessa leið „minkurinn er kominn í hænsnakofann“.
En nú lofa flokkarnir landsmönnum bót og betrun – nú verður allt breytt, nú ætla þeir loks að gera allt sem þeir lofuðu fyrir svo margt löngu. Nema þegar betur er að gáð – hefur nákvæmlega ekkert breyst.
Það var fyrir aðeins einum og hálfum mánuði að þeim tókst að bæði birta sameiginlega stefnu í útlendingamálum og hlaupa frá henni á aðeins þrettán dögum. Það var líka fyrir örskömmu síðan að fráfarandi forsætisráðherra upplýsti að það stæði í raun á Sjálfstæðisflokknum að leggja fram mál til að bæta ástand orkumála – VG hefði ekki gefist færi á að stoppa eitt né neitt í þeim efnum. Og stjórnlaus ríkisútgjöld skal nú leysa með því að afhenda Framsóknarflokknum lyklavöldin í fjármálaráðuneytinu og gera endanlega út af við þá litlu ráðdeild sem var.
Vinstri grænir virtust una sínum hlut vel enda komu þeir Svandísi Svavarsdóttur í skjól í innviðaráðuneytinu. Nýr formaður lýsti því yfir í fréttum að nú loks væri hægt að tryggja framgöngu Borgarlínunnar – það var og.
En þegar Sjálfstæðisflokkurinn velur ítrekað vinstristefnu og stöðnun fram yfir borgaraleg gildi og framfarir fyrir íslenska þjóð þá er ekki nema von að landsmenn sjái í gegnum orðagjálfrið og leiti að hægristefnu og festu. Orð eru nefnilega ódýr.
Það munar um Miðflokkinn á tímum sem þessum.
Höfundur er þingflokksformaður Miðflokksins. bergthorola@althingi.is