Þjónn, hvaðan er steikin?
Þessi tími ársins er að mínu viti skemmtilegastur í starfi bóndans. Þegar fuglasöngurinn tekur yfir, túnin grænka og vorverkin fara á fullt. Keppst er við að klára jarðvinnsluna sem fyrst enda íslensku sumrin stutt. Það er mikið undir að allt sé klárt svo að uppskeran verði góð enda fyrirséð heyleysi um miðjan vetur versta tilhugsun hvers bónda. En það eru ekki bara vorverkin og fuglarnir sem fara af stað á þessum tíma heldur eykst einnig til muna ferðamannafjöldinn í landinu.
Ísland er orðið vinsæll áfangastaður og þekkt fyrir einstaka og stórbrotna náttúru, hreinleika og loftgæði. Hingað er auðvelt að ferðast, Íslendingar eru gestrisin þjóð og við erum stolt af uppruna okkar og menningu, víkingablóðinu og íslenskri tungu. Við erum stolt af smæð lands og þjóðar að mörgu leyti. Stolt af því að hafa þraukað hér frá landnámi, löngu veturna, skammdegið og veðravítin á meðan við leyfðum okkur að dreyma um betri tíð með hækkandi sól. Ferðamenn sem heimsækja landið okkar eru ekki einungis hingað komnir til þess að upplifa stórbrotna náttúru landsins heldur líka íslenska menningu. Stór hluti af henni er matarmenning þjóðarinnar. Íslenska lambakjötið, mjólkin, fiskurinn og allt grænmetið sem okkur tekst við ótrúlegustu aðstæður að rækta hér á norðurhjara veraldar þökk sé jarðvarmanum. Ferðaþjónustan byggir einfaldlega á upplifun og matarmenning skipar þar stóran sess.
Af því leiðir að neytendur og ferðamenn gera kröfu um að á boðstólum séu íslensk heilnæm matvæli framleidd við bestu mögulegu aðstæður og með dýravelferð í fyrirrúmi. Ólíkt því sem þekkist í öðrum löndum, því miður. Upprunamerking matvæla, hvort sem er í matvöruverslunum, veitingastöðum, á hótelum eða í mötuneytum, á að vera skýr og gagnsæ. Neytendur eiga kröfu á að geta tekið upplýsta ákvörðun. Hér þarf að jafna leikinn og tryggja aðgengi íslenskra matvæla á matardisk þjóðarinnar og ferðamanna.
Að þessu rituðu vona ég að svar þjónsins sé alltaf að steikin sé sannarlega íslensk.
Heiðbrá Ólafsdóttir, bóndi og varaþingmaður Miðflokksins í Suðurkjördæmi.
Greinin birtist fyrst í Morgunblaðinu 23. maí 2025.
